Dag +32

Dinsdag 02-11-2010, dag 32+. Na een heerlijke nacht,al hoewel die ouwe ligt te hoesten en te proesten onder zijn dekbed, hij heeft een irritante kriebel in z’n keel. Nou irritant is hij wel, maar oké voor deze dag neem je alles op de koop. Ik moet zeggen ik was best een beetje (boel) nerveus, naar buiten wat een raar gevoel als je al die tijd vanuit je skybox hebt gekeken. We hadden best wel een druk ochtend programma, eerst het normale ritueel opstaan verschonen, eten pillen slikken en dan wassen en aankleden De post doornemen bit blijft een heerlijke bezigheid ook vandaag zaten er weer leuke kaarten en cadeautjes bij dus weer hartstikke bedankt. Evita was de dag verpleegster een echt tof wijf, zij had er ook schik in dat ik naar buiten ging ze vond wel dat ik eerst nog aan de trombo’s moest, dus zo gezegd zo gedaan. Ma en pa gingen nog wat nieuwe kleding voor me kopen en dat moet dan ook nog meteen gewassen worden. Dit is nodig omdat alles wat ik aan heb steriel moet zijn. Na de middag pauze werd de climax opgevoerd ik keek uit die skybox naar buiten en wat ik zag voorspeldde niet veel goeds. Maar zo als ik gisteren al zei mij krijg je niet klein en ja hoor twee uur ’s-middags was het zover de sluis zal open gaan. Eerst kwam ma met de nieuwe kleding gaaf hoor, had ze gekocht bij een concurrent van Gaby ben benieuwd wat die ervan vindt. Ja, en dan die Uggs aan ma zag dat m’n voeten iets waren opgezet schijnt normaal te zijn want er zit wat vocht in, ondanks dat gingen die jongens goed aan. Evita verloste mij van het infuus dan de jas aan en open die sluis. Nou de rest kan je wel raden en zo niet kijk dan maar goed naar de foto’s die, die ouwe heeft gemaakt. Koud dat ik het had, pa deed onderweg dat afschuwelijke vest wat hij mooi vind uit en legde dat over mijn benen, nou lelijk vind ik het vest maar wel lekker warm. Na enige tijd in de rolstoel te hebben gezeten wou ik lopen, ik moet zeggen dat ik dat heel vreemd vond. Het lag zeker niet aan die Uggs maar wel aan het lang stil zitten en of liggen in mijn skybox, maar toch de eersten stappen zijn gezet. Al met al was het een zalig gevoel, maar ik verlangde ook weer naar die veilige omgeving van mijn skybox. Toen ik daar weer binnen trad was het eerste wat ik deed, mij heerlijk laten vallen op het bed het leek wel alsof ik de musical Soldaat van Oranje in m’m eentje had gespeeld. Dus lieve mensen ik ga jullie veel liefs en een goede nachtrust toewensen en spreek jullie gauw weer. Kusjes Marjan.